"Έθιμα του τόπου μου" (ομαδική εργασία)

(Νικόλ) Έθιμο της Δράμας 
Ένα από τα έθιμα της Δράμας είναι το κάψιμο του Ιούδα. Σε αυτό το έθιμο οι κάτοικοι της Δράμας κατασκευάζουν ένα ομοίωμα του Ιούδα, το γεμίζουν με άχυρα και αντί για μάτια τού βάζουν εκρηκτικά. Η ημέρα που γίνεται το κάψιμο του Ιούδα είναι, ανάλογα την περιοχή, την Μεγάλη Παρασκευή κατά την διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου ή την Ανάσταση. Τον καίνε σε ένα ψηλό σημείο του χωριού κρεμασμένον από ένα δέντρο ή μια κολόνα. Αυτό γίνεται ως παραδειγματική τιμωρία του προδότη αφού και μετά την Σταύρωση του Χριστού δεν εξιλεώθηκε και αυτοκτόνησε.

____________________________________________

(Άννα-Μαρία) Έθιμο της Τήνου

Κάθε χρόνο στην Τήνο, στις 30 Ιανουαρίου, γιορτάζουν τα φαναράκια. 

Με αυτό το έθιμο γιορτάζουν την εύρεση της εικόνας της Παναγίας. 

Στα τέλη Ιανουαρίου του 1823 οι κάτοικοι του Φαλατάδου, σκάβοντας, βρήκαν την εικόνα της Παναγίας. Όταν μαθεύτηκε όλοι έτρεξαν να προσκυνήσουν την εικόνα. Επειδή ήταν βράδυ οι κάτοικοι είχαν βγει έξω με λαδοφάναρα. Εκείνη τη νύχτα όλα τα σοκάκια της Τήνου είχαν φωτίσει. Από τότε,  κάθε χρόνο νωρίς το απόγευμα στις 30 Ιανουαρίου πολύς κόσμος και μαθητές των σχολείων της Τήνου καταφθάνουν στο προαύλιο της εκκλησίας και κρατάνε ξύλινα φαναράκια τυλιγμένα με πολύχρωμες ζελατίνες που απεικονίζουν την Παναγία και την ‘‘Έλλη’’. Με τα φαναράκια στο χέρι περπατάνε μέσα στα σοκάκια της χώρας τραγουδώντας τα τραγούδια της Εύρεσης. Τα πλοία που είναι αγκυροβολημένα στο λιμάνι ρίχνουν βεγγαλικά

Πηγή: 2ο Δ. Σχολείο Τήνου

____________________________________________

(Όλγα)  Έθιμο της Ηπείρου

Παραμονές Πρωτοχρονιάς τα παιδιά λέγανε τα κάλαντα στις γειτονιές του
χωριού τους.Το βράδυ της παραμονής γυναίκες άνδρες και παιδιά
μαζεύονταν σε σπίτια ή σε πολυσύχναστους χώρους και έπαιζαν τριάντα
μία για το καλό του νέου έτους! Το πρωί της Πρωτοχρονιάς όλη η
οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία με τα καλά της ρούχα για να
παρακολουθήσουν την λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν
τον καινούργιο χρόνο καλό και ευλογημένο.Την εκείνη εποχή πίστευαν
πολύ στο ποδαρικό, απόφευγαν τους γρουσούζηδες για να τους κάνουν
ποδαρικό ή να τους συναντήσουν.Για ποδαρικό στο σπιτικό τους
προτιμούσαν παιδιά ή το έκανε ο ίδιος ο νοικοκύρης. Ο νοικοκύρης



κράταγε στην τσέπη του ένα ρόδι. Γυρνώντας σπίτι έπρεπε να χτυπήσει
το κουδούνι της εξώπορτας για να του ανοίξουν, θα ήταν ο πρώτος που θα
έμπαινε στο σπίτι για να κάνει ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.
Μπαίνοντας μέσα με το δεξί ποδάρι έσπαζε το ρόδι πίσω απ΄την εξώπορτα,
το έριχνε με δύναμη κάτω και έλεγε: με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο
έτος και όσες ρόγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να ‘χει η τσέπη μας όλη
την χρονιά.Όταν οι νοικοκυραίοι καλούσαν κάποιον στο σπίτι τον έβαζαν
να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί σ΄όλη την
διάρκεια του χρόνου.

Πηγή: opyrros.wordpress

____________________________________________

(Παναγιώτης) Έθιμο του γάμου, από την Αλβανία
Ο γάμος στην Αλβανία κρατάει 4 ημέρες.

Την πρώτη ημέρα οι καλεσμένοι πηγαίνουν στο σπίτι του γαμπρού για να του ευχηθούν. Τη δεύτερη οι καλεσμένοι πηγαίνουν στο σπίτι της νύφης για να της ευχηθούν. Την Τρίτη μέρα ο γαμπρός παίρνει τη νύφη από το σπίτι της και την οδηγεί στο δικό του σπίτι. Η νύφη μπαίνοντας στο καινούριο της σπίτι, βουτά τα δυο δάχτυλά της σε μέλι και αλείφει την πόρτα με μέλι για την καλή τύχη. Τέλος, την τέταρτη μέρα, γίνεται το μεγάλο γλέντι του γάμου.

____________________________________________

(Μαρκέλλα) Το έθιμο της πιπεριάς, από την Βόρεια Εύβοια
Στα περισσότερα χωριά της Βόρειας Εύβοιας, κάθε Πρωτομαγιά τελείται το έθιμο της ‘‘πιπεριάς’’.

Το έθιμο αυτό υπάρχει από τα αρχαία χρόνια. Με αυτό παρακαλούσαν τον Δία και τώρα τον Αη Λια να βρέξει τον Μάιο για να μπορέσουν να βγάλουν καρπούς τα δέντρα. Από τα χαράματα της Πρωτομαγιάς οι νέες του χωριού σκεπάζουν το σώμα μιας ψηλής και όμορφης κοπέλας με ωραία ανοιξιάτικα λουλούδια και φτέρες. Της κρεμάνε και ένα κουδούνι και αυτή είναι ο ‘‘πιπεριάς’’.

Από πίσω ακολουθεί ο ‘‘γεωργός’’ που είναι ένας συγχωριανός ο οποίος βαστάει ένα τσαπί. Από πίσω τους ακολουθεί μία μεγάλη ομάδα από ανθρώπους του χωριού. Γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι σε όλο το χωριό και τραγουδούν:

«Πιπεριά γλυκιά ροδιά
γλήγορα στον Αη-Λια
κι Αη-Λιάς στον ουρανό
για να βρέξει θιος νερό
για τα στάρια, για τα κθάρια
για τ' φτωχού τα παρασπόρια
κάθε στάχυ και πινάκι
και χειρόβολο δεμάτι
Γούρνες γούρνες το κρασί
αυλάκια αυλάκια το νερό
κι ο γιωργός με το τσαπί
να στουμών' καλά τη γη».

Μόλις λένε το τραγούδι, ο νοικοκύρης τούς ραντίζει με νερό. Τότε ο γεωργός ρίχνει δύο τσαπιές στο χώμα. Μετά ο νοικοκύρης τούς δίνει χρήματα και φεύγουν.Με τα χρήματα που μαζεύουν πηγαίνουν το μεσημέρι στην πλατεία του χωριού και τρώνε και πίνουν με τους συγχωριανούς τους.

Πηγή: www.paidika.gr

____________________________________________

(Αναστασία) Έθιμα της Πελοποννήσου

Η Πελοπόννησος έχει πολλά έθιμα και μερικά είναι πολύ διαφορετικά από κάποιες άλλες περιοχές. Στην Πελοπόννησο αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας μας υπάρχουν εκκλησίες οι οποίες ξεχωρίζουν ανάλογα με το υψόμετρο που βρίσκονται .Υπάρχουν πολλές εκκλησίες του Προφήτη Ηλία που ξεχωρίζουν διότι βρίσκονται ψηλά στα βουνά και πιο πολύ βρίσκονται σε ορεινά μέρη. Ακόμα, στην Πελοπόννησο την Πρωτοχρονιά που πάνε στην εκκλησία, ένα μέλος του κάθε σπιτιού παίρνει μαζί του ένα ρόδι. Όταν γυρίσουν πάλι στο σπίτι, χτυπάει το κουδούνι (διότι δεν πρέπει να ανοίξει με τα κλειδιά του) και, όταν του ανοίξουν, σπάει το ρόδι και μετά το τρώνε όλοι μαζί. Στην Πελοπόννησο κάθε χωριό έχει την δικιά του εκκλησία γι’ αυτό όταν γιορτάζει η εκκλησία κάνουν πανηγύρι.! Πανηγύρι όμως κάνουν για ένα ευχάριστο γεγονός και σε μερικά χωριά συνηθίζεται να κάνουν κάθε καλοκαίρι ένα πανηγύρι! Ακόμα στην Πελοπόννησο οι γιαγιάδες ζυμώνουν ψωμιά και φτιάχνουν διάφορα γλυκά όπως ( σκαλτσούνια , δίπλες).

Υπάρχει και το ζύμωμα του χριστόψωμου στην μέση του οποίου βάζουν ένα καρύδι.

Ακόμα στην Πελοπόννησο κάθε χρόνο γίνεται καρναβάλι σε διάφορες πόλεις όπως στην Πάτρα. Στα χωριά της Αρκαδίας τις απόκριες, ντύνονται μπούλες* και γυρνάνε όλο το βράδυ μέσα στο χωριό, τραγουδούν και κρατάνε στα χέρια τους διάφορα αντικείμενα (κουδούνια, τενεκέδες κ.α).

Έθιμο ακόμα είναι στην Πελοπόννησο να χορεύουν παραδοσιακά τραγούδια με ειδικές παραδοσιακές στολές που έχει η Πελοπόννησος.

Το Πάσχα σουβλίζουν κοκορέτσια , κοντοσούβλι  και άλλα είδη κρέατος. Αυτό συνηθίζεται να γίνεται κάθε χρόνο το Πάσχα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και όχι μόνο στην Πελοπόννησο. Σε διάφορα χωριά της Πελοποννήσου οι πολιτιστικοί σύλλογοι βάφουν κόκκινα αυγά και μας τα μοιράζουν στην εκκλησία για να τα τσουγκρίζουμε μεταξύ μας.

Κάθε χρόνο πραγματοποιείται η γιορτή της ρίγανης στην διάρκεια της οποίας διάφοροι παραγωγοί μαζεύουν ρίγανη και την πάνε εκεί που γίνεται η εκδήλωση.

Επίσης, προς το τέλος του φθινοπώρου αρχίζει ο θερισμός και το αλώνισμα του καλαμποκιού. Ακόμα οι νοικοκυρές έχουν διάφορα χάλκινα σκεύη (τέντζερης*) στα οποία κάνουν διάφορες δουλειές όπως πλύσιμο ρούχων.
Κάθε χρόνο οι γιαγιάδες των χωριών φτιάχνουν μόνες τους διάφορα τρόφιμα όπως χυλοπίτες , τραχανά, μακαρόνια , τυρί κ.α.

·   τέντζερης = χάλκινο σκεύος που μοιάζει με κατσαρόλα.

·   Μπούλες= μασκαράδες

____________________________________________

(Ηρώ Π.) Παραδοσιακός γάμος στην Κρήτη

Στην Κρήτη τα ζευγάρια παντρεύονται συνήθως επειδή αγαπιούνται και σπάνια από προξενιό. Αν οι γονείς του ζευγαριού διαφωνούν για τον γάμο το ζευγάρι «κλέβεται» δηλαδή κρύβεται μέχρι οι δυο οικογένειες να δεχτούν τον γάμο του ζευγαριού. Το προξενιό συνέβαινε παλιότερα , και συχνά γινόταν ανάμεσα σε οικογένειες που είχαν κάποια διαμάχη, την γνωστή «βεντέτα», προκειμένου να συμφιλιωθούν οι οικογένειες.

Την ώρα του γάμου ο γαμπρός πάει από το σπίτι μέχρι την εκκλησία με την συνοδεία λύρας και λαούτου. Μπροστά κάποιος κρατεί την ελληνική σημαία και ο κόσμος που ακολουθεί τραγουδά μαντινάδες του γάμου και πίνει τσικουδιές . Με τον ίδιο τρόπο ακολουθεί μετά από λίγο και η νύφη.

Τα δώρα του γάμου είναι χρήματα γνωστά ως «χαρίσματα». Ακολουθεί γλέντι για όλους όσους παρευρίσκονται στον γάμο όπου σερβίρεται βραστό κρέας και γαμοπίλαφο . Ο μαρουβάς (κόκκινο κρασί) και η τσικουδιά καταναλώνονται σε αφθονία.

Το γλυκό που συνοδεύει το γεύμα είναι το ξεροτήγανο (δίπλες σε σχήμα τριαντάφυλλου με μέλι και σουσάμι).

Το κρητικό γλέντι με λύρα , λαούτο , κρητικούς χορούς και τα ριζίτικα τραγούδια κρατά μέχρι το πρωί. Δεν λείπουν βέβαια οι μπαλωθιές.

Φεύγοντας οι καλεσμένοι παίρνουν για δώρο την κουλούρα του γάμου (σαν τσουρέκι πασπαλισμένο με μπόλικο σουσάμι).

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Γαμπρέ τη νύφη ν' αγαπάς παράδες να τση δίνεις,
να μη δεχτείς όμως ποτέ τα πιάτα να τση πλύνεις.

Όσες κεδιές και βελονιές έχει το νυφικό σου,
ούλες να γίνουνε χαρές στο νέο σπιτικό σου.

Όσες χιλιάδες έρχουνται στην Κρήτη χελιδόνια,
εύχομαι στο αντρόγυνο ευτυχισμένα χρόνια.

____________________________________________

(Μυρτώ) Πασχαλινά έθιμα και φαγητά της Κρήτης

Από το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης οι γυναίκες ασχολούνται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν τα καλιτσούνια που είναι μικρά σπανακοτυροπιτάκια φτιαγμένα με φέτα, ανθότυρο ή μαλάκα (τυρί της Κρήτης), τα λυχναράκια που είναι μικρά τυροπιτάκια που είναι φτιαγμένα με ανθότυρο, κανέλα και ζάχαρη, τα τσουρέκια και τις λαμπροκουλούρες. Στην μέση της λαμπροκουλούρας μπαίνουν τρία κόκκινα αυγά που συμβολίζουν την Αγία Τριάδα.  Γενικά στα εδέσματα και στα γλυκίσματα του Πάσχα κυριαρχεί το γάλα, το αυγό και το τυρί (μαλάκα και ανθότυρο) που υπάρχουν άφθονα.

Το Πάσχα οι σύντεκνοι (είναι οι κουμπάροι που ο ένας έχει βαφτίσει το παιδί του άλλου) πηγαίνουν στους βαφτισιμιούς τους το κουλούρι της Λαμπρής, κόκκινα αυγά και την λαμπάδα για την Ανάσταση.

Πηγή: www.agorapress.gr

____________________________________________

(Χριστίνα) Γαμικό έθιμο της Βορείου Ηπείρου

____________________________________________

(Κωνσταντίνος) Έθιμα της Πάτρας

____________________________________________

(Νικολέτα) Έθιμο του Βασσαρά (Λακωνία)

____________________________________________

(Ελευθερία) Το γαϊτανάκι

Το γαϊτανάκι είναι ένα απο τα παλιότερα έθιμα που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, το οποίο το είχαν οι κάτοικοι του Εύξεινου Πόντου και της Μικράς Ασίας. Αργότερα με τα χρόνια το έθιμο αυτο έφτασε ως εμάς απο τους πρόσφυγες των περιοχών αυτών. Χρειάζονται 13 άτομα για να ξεκινήσει ο χορός μέσα σε αυτούς και ο ένας που πρέπει να κρατάει ένα στύλο στην μέση του χορού.Τα υπόλοιπα 12 άτομα κρατάνε απο μία χρωματιστή κορδέλα ο καθένας.  Η κορδέλα αυτή ονομάζεται γαϊτάνι και ξεκινάει απο την κορυφή του στύλου. Ο χορός γίνεται με τους χορευτές να χορεύουν ανα ζευγάρια και να τραγουδάνε παράλληλα δημοτικά τραγούδια.  Τα ζευγάρια κάνουν εναλλαγή ο ένας με τον άλλον καθώς χορεύουν και έτσι πλέκουν τις κορδέλες τους στον στύλο. Όσο χορεύουν τόσο τυλίγονται τα γαϊτάνια στο στύλο δημιουργώντας ένα πολύχρωμο θέαμα. Το γαϊτανάκι σαν έθιμο το χορεύουμε κυρίως την Κυριακή της αποκριάς,για αυτο λέμε ότι είναι ένα αποκριάτικο έθιμο.

Πηγή: www.infokids.gr

____________________________________________