Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Τα παιδιά του Lidice επέστρεψαν σπίτι τους μετά από 71 χρόνια...



(Η παρακάτω ανάρτηση μάς ξέφυγε από τον έλεγχο κι έτσι, αντί να δημοσιευθεί στις 27 Απριλίου, δημοσιεύεται τώρα.
Παραμένει όμως το ίδιο διαχρονική και τραγικά επίκαιρη...)

Στις 27 Απριλίου 1941 η ναζιστική Γερμανία, μετά από ηρωική αντίσταση του λαού μας, κατέλαβε την Αθήνα, αρχίζοντας μια απάνθρωπη κατοχή τεσσάρων χρόνων.
Με αφορμή αυτή την μαύρη επέτειο δημοσιεύουμε μια παλαιότερη είδηση, από μια άλλη χώρα που επίσης υπέφερε από τον φασισμό. Πρόκειται για την δολοφονία 82 παιδιών σε ένα μικρό χωριό της Τσεχοσλοβακίας. Το έγκλημά τους ήταν απλώς και μόνο ότι ζούσαν στο ίδιο χωριό που ο Χίτλερ κατηγόρησε πως έκρυβε αντιστασιακούς αντάρτες.
Ως φόρο τιμής σ’ αυτά τα παιδιά, η γλύπτρια Marie Uchytilová δημιούργησε ένα συγκλονιστικό γλυπτό με τις μορφές των 82 παιδιών να στέκονται και να κοιτάζουν το χωριό τους από μακριά, σαν να ετοιμάζονται να ξαναγυρίσουν…
Διαβάστε την ιστορία (και δείτε τις φωτογραφίες), επειδή δεν πρέπει να  ξεχνάμε τι είναι ο ναζισμός και  ποια είναι η σχέση του με τον άνθρωπο... 
Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε ενιαίας Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο.
Τα 82 παιδιά στην συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια.
Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.

Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα. Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.

Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από την ναζιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και η διοίκηση του Heydrich που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από καταπίεση, βασανισμούς και δολοφονίες. Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς: τον βαρύ τραυματισμό του Heydrich.
Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Heydrich πέθανε από σηψαιμία. 

Ολόκληρη η χώρα πίστευε πως γνώριζε τι θα επακολουθήσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την φρίκη που τους ετοίμαζαν οι κατακτητές.

Η αρχή έγινε με ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Ακολούθησε μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης των δραστών, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Την εβδομάδα μεταξύ του τραυματισμού και του θανάτου του Heydrich 157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…
Μετά την κηδεία του Heydrich στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε την τιμωρία των χωριών που έκρυβαν τους υπεύθυνους:  Όλοι οι ενήλικες άνδρες θα εκτελούνταν και τα γυναικόπαιδα θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά που είχαν χαρακτήρα και χαρακτηριστικά «Αρίου» θα υιοθετούνταν από Γερμανικές οικογένειες SS για να γίνουν καλοί Ναζί. Τα υπόλοιπα θα ανατρέφονταν με «άλλους τρόπους». Τέλος, τα χωριά θα εξαφανίζονταν από τους χάρτες. Τίποτα δεν έπρεπε να μείνει που να δηλώνει ότι κάποτε υπήρξαν…

Οι εντολές του άρχισαν να εφαρμόζονται αμέσως.
Στο χωριό Lidice, που παρά την απουσία αποδείξεων ότι είχαν βρει εκεί καταφύγιο οι στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι για την δολοφονία του Heydrich, έγινε η αρχή.
Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. Όταν ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου, Horst Böhme, παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό για να τους εκτελέσει όλους οι ομάδες έγιναν των δέκα. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.
203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού. Από εκεί οδηγήθηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno. Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυοι. Οι έγκυοι μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε ο Heydrich, για να τους αφαιρεθούν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.
Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Όσα δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνταν, παρά τις αρχικές διαφωνίες, αποφασίστηκε από τον Adolf Eichmann να θανατωθούν.

Εβδομήντα ένα σχεδόν χρόνια πριν, στις 2 Ιουλίου 1942, τα 82 παιδιά παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια.
Από τα 105 παιδιά του Lidice, μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους.

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του.
Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα αθώα παιδιά που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα επέστρεψαν και θα κατοικούν για πάντα στο Lidice.

Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, θα στέκονται εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής.
Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους…















1 σχόλιο: