Ο γάμος της ποντικούλας

(Λαϊκό παραμύθι)

 Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια οικογένεια ποντικών: ο μπαμπάς ποντικός, η μαμά ποντικίνα και η μοναχοκόρη τους η ποντικούλα. Οι γονείς της ήθελαν να την παντρέψουν με ένα δυνατό και ψηλό πλάσμα.

Σκέφτηκαν, σκέφτηκαν και βρήκαν τον ήλιο που είναι ψηλός και δυνατός. Έψαχναν πολύ καιρό το παλάτι του και τελικά το βρήκαν. Πήγαν, τους καλοδέχτηκε και τους ρώτησε περί τίνος πρόκειται η επίσκεψη τους. Αυτοί του εξήγησαν και του είπαν ότι ήταν ο δυνατότερος και ο ψηλότερος που ψάχνουν.

Ο ήλιος τους απάντησε:

-Αυτός που ψάχνετε είναι το σύννεφο διότι το σύννεφο μπαίνει μπροστά μου και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Αυτοί τον χαιρέτησαν και αποχώρησαν. Την επόμενη μέρα πήγαν και επισκέφτηκαν το παλάτι που ήταν τα σύννεφα. Ένα σύννεφο τους ρώτησε τι ήθελαν και αυτοί του εξήγησαν.

-Μα εγώ δεν είμαι ο δυνατότερος και ψηλότερος! Είναι ο αέρας, διότι με φυσάει και δεν μπορώ να κάνω εγώ κάτι.

Αυτοί αποχώρησαν και πήγαν να βρουν τον αέρα. Μόλις έφτασαν τους υποδέχτηκε πολύ καλά και του είπαν τι ήθελαν.

-Όμως εγώ δεν είμαι ο ψηλότερος και δυνατότερος. Κοιτάξτε απέναντι! Είναι  ο ψηλός Πύργος!

-Ωραία! Ευχαριστούμε.

Μόλις έφτασαν μετά από πολύ ώρα του είπαν και του απάντησε πολύ γρήγορα.

-Ακούστε καλοί μου ποντικοί. Εσείς είστε οι δυνατότεροι και ψηλότεροι, διότι κάθε μέρα σκάβετε τα θεμέλιά μου  και κοντεύω να πέσω! Εσείς είστε αυτό που ψάχνετε!

Αμέσως μετά πήγαν στο παλάτι που υπάρχουν πολύ ποντικοί νεαροί.

Έτσι, πήγαν στο σπίτι τους, το είπαν στην κόρη τους και αυτή χάρηκε πολύ.

Η ποντικούλα, μετά από λίγο καιρό βρήκε έναν νεαρό ποντικό, παντρεύτηκαν και έκαναν και δύο ποντικούληδες. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα!